Mijn eerste echte herinneringen aan contact met dieren komen van toen ik een kleuter was. Ik ging toen vaak naar de kinderboerderij bij mij in de buurt. Ik was echter vooral in de speeltoestellen daar te vinden; de dieren interesseerden mij niet zo. Ik noemde ze zelfs 'vies'.
Op mijn zevende werd ik vegetariër. Ik was vooral op het idee gekomen door mijn vader, die ook geen vlees at. Hij was echter vegetariër vanwege milieuredenen die ik toentertijd niet begreep. Het dierenleed koppelde ik er zelf aan. Ik vond het simpelweg onnodig om dieren dood te maken voor vlees.
Op mijn achtste adopteerden we een kat uit het asiel. In tegenstelling tot de varkens op de kinderboerderij vond ik die wel 'leuk'. Maar het contact met die kat is dus niet hetgene wat er voor heeft gezorgd dat ik stopte met vlees eten. Ik werd dus blijkbaar vegetariër omdat ik me realiseerde dat dieren kunnen lijden, niet omdat ik zo veel van ze hield.
In de jaren die volgden kwam ik achter het bestaan van de vee-industrie. Hierdoor raakte ik nog meer overtuigd van mijn vegetarisme. Ook realiseerde ik me dat er voor zuivel en eieren nog steeds dieren gedood moeten worden. Dat leidde er uiteindelijk toe dat ik op mijn dertiende veganist werd.
Ik heb in de loop der jaren niet heel veel vreemde reacties van anderen gekregen. Bijna iedereen respecteert mijn keuze, en daar ben ik heel blij mee. Maar wat mij betreft mogen mensen soms best wat meer vragen stellen of opmerkingen maken.
Ik kan me één reactie van vroeger namelijk nog heel goed herinneren. Mijn oma zei toen ik een jaar of zeven was tegen me dat ze het wel erg vreemd vond dat ik als vegetarier niet eens langs de dieren wilde als ik op de kinderboerderij was. Toen ze dat zei, begon ik me daarvoor te schamen, maar inmiddels denk ik er anders over. Door deze reactie ben ik me namelijk gaan realiseren dat je helemaal niet heel veel van dieren hoeft te houden om ervoor te kiezen om ze niet op te eten. Het enige wat je hoeft te doen is ze respecteren als levende wezens.
Ik wil een mens zijn die alle levende wezens gelijk behandelt, ongeacht mijn persoonlijke voorkeuren. Ik wil zo veel mogelijk lijden in de wereld voorkomen. En ik denk dat ik goed op weg ben.
We zijn nu op het punt gekomen dat we rechtvaardigheid op bijna alle mogelijke manieren is doorgevoerd in onze samenleving. Er is echter één ding dat we vergeten, en dat zijn de dieren. De andere levende wezens. Het minste wat we voor ze kunnen doen is hen het leven niet ontnemen. De vrede van Kerst is voor mij pas compleet wanneer het ook vrede is voor de dieren.